Wat ben je als je opbrandt en vervolgens weer opkrabbelt? Een feniks!

Het is een tijd lang stil geweest op mijn website. Eerst had ik het zo druk, dat ik niet toe kwam aan het schrijven van leuke blogs en vervolgens kreeg ik een burn-out, waardoor ik er totaal geen fut voor had. Inmiddels gaat het weer wat beter met me en krijg ik langzamerhand weer zin om aan de slag te gaan. Maar wel voorzichtig, want de feniks is nog klein. Tijd, dus, om weer eens wat te schrijven.

Ik noem het hele gebeuren pas sinds een week een burn-out. Daarvoor was ik nog in ontkenning en was ik gewoon overspannen. In mijn hoofd was dat namelijk een stuk minder erg en mislukt dan een burn-out. Maar ja, het duurt nu al drie maanden en het zal ook nog even duren voor ik me echt weer goed voel.

Door een burn-out beland je in een proces van zelfonderzoek en bezinning. Het verandert je. Je gaat onderzoeken hoe het zover heeft kunnen komen, hoe die burn-out zich dan precies uit en hoe je kunt zorgen dat dat ophoudt, wat je nodig hebt om te herstellen. Je gaat op zoek naar dingen die je energie geven, zodat je weer oplaadt.

Rust houden en ontspannen is moeilijk als er een soort gestoorde hamster in je hoofd zit die almaar door blijft rennen. ‘Ik moet dit nog doen, ik moet dat nog doen, hé goh! dat is een goed idee, dat ik ga meteen doen, dat is vast goed voor me, oh shit, de was, de afwas, een verjaardagscadeau, ik moet klimmen want ik lubber uit en ik geloof ook dat ik mijn werk niet goed doe, waarom is mijn baas zo chagrijnig wat heb ik verkeerd gedaan? Waarom kijkt die persoon zo naar me? Oh, hier gaat ik een Instapost van maken, ja een like! oh wat kan zij goed klimmen, man wat ben ik moe, dit feestje was een slecht idee.’

Supervermoeiend, zo’n hamster in je hoofd. Hamster, take a chill-pill! Ga jij eens even in je hangmat liggen!

Uiteindelijk heeft een vakantie naar Marokko gezorgd dat de hamster eindelijk ging chillen en ik nu iets rustiger en relaxter ben in mijn hoofd en lijf en me niet meer aldoor suf pieker. Als ik in een computergame zat, dan zou mijn balkje ongeveer op 75% zitten. Op goede dagen wordt het balkje nog voller, op slechte dagen zou ik net als Mario het liefst verdwijnen door een of andere pijp, teruggaan naar een makkelijker level.

Tijdens mijn vakantie heb ik Nederlands, Engels, Frans, Duits en Italiaans gepraat, een keer zelfs allemaal op een dag. Dat kwam er allemaal gewoon uit, ik bleek prima in staat om te communiceren en mezelf te redden in een vreemd land. Alles is helemaal goed gegaan, ik heb prachtige foto’s gemaakt en ben geïnspireerd teruggekeerd.

En nu? Sinds september werk ik parttime bij AzTech, een technisch vertaalbureau in Hoofddorp. Ik ben mijn uren en werkzaamheden weer aan het opbouwen en probeer aan de ene kant een bijdrage te leveren en aan de andere kant goed op mezelf te passen. Dat laatste is soms best lastig als er veel werk is, de deadlines krap zijn en iedereen zijn turbostand aan heeft. Daar laat ik me soms door meeslepen: lekker hard werken en helemaal in je werk opgaan. Dan verander ik als het ware in een hoofd zonder lichaam en merk ik niet dat mijn spieren gespannen zijn, dat ik pauze nodig heb. Gelukkig zijn er technieken om dat te leren.

Wat betreft mijn freelance-werk heb ik de komende tijd in ieder geval één leuk project lopen: ik mag meewerken aan de vertaling van een prachtig boek over The Beatles! Ik ben helemaal gek van muziek en de jaren zestig, dus dit was een fijn cadeautje. Mijn aandeel zal verhoudingsgewijs klein zijn – een bewuste keuze. Bezint eer ge begint!