Na mijn laatste post, een stukje in de stijl van Louis Couperus, is het een tijdje stil geweest op mijn blog. De reden daarvoor is dat ik per 13 januari begin aan een nieuwe baan. Het is een fulltime baan, wat betekent dat ik het komende half jaar waarschijnlijk geen tijd meer overhoud om met mijn bedrijfje bezig te zijn. Daarom ben ik de afgelopen weken ook niet doorgegaan met het actief benaderen van potentiële klanten; ik zou immers toch geen tijd hebben om teksten voor ze te vertalen.

De afgelopen maanden solliciteerde ik wel, maar was ik tegelijkertijd ook hard bezig met mijn vertaalbedrijfje en zorgde mijn oude bijbaan bij een museum voor wat inkomsten. Dat ik nu, in deze moeilijke tijd, een fulltime baan zou krijgen bij een interessant bedrijf had ik beslist niet verwacht. Ik moet er wel bij zeggen dat de baan onder mijn niveau is. Toch ben ik er erg blij mee: ik hoef niet langer meerdere ballen in de lucht te houden en financieel ga ik er ook op vooruit. Bovendien ga ik werken bij een van oorsprong Engels bedrijf. Wie weet liggen daar nog wel kansen. En als kers op de taart werk ik straks met eten – naast literatuur een van mijn grootste passies!

Ik heb mijn nieuwe werkgever duidelijk gemaakt dat mijn studie aan de VertalersVakschool zeer belangrijk voor me is. Gelukkig had men daar begrip voor: op cursusavonden ben ik vrijgeroosterd en mocht 38 uur te veel zijn, dan mag ik altijd een stapje terug doen om ervoor te zorgen dat mijn studie niet in gevaar komt.

Literair vertaler worden en mijn eigen vertaalbedrijfje runnen wil ik nog steeds heel graag. De basis voor mijn bedrijfje heb ik gelegd; ik weet wat ik wil en kan en heb genoeg plannen. Ik heb het komende half jaar voor de zekerheid van een fulltime baan gekozen, maar dat wil niet zeggen dat er in de toekomst geen plaats meer is voor mijn vertaaldromen. Totdat het zo ver is blijf ik hard mijn best doen voor mijn opleiding aan de VertalersVakschool en blijf ik op deze weblog vertalingen en nieuwsberichten posten!